"...Ηταν μια θαυμάσια νύχτα,μια νύχτα που μόνο στη νιότη μας,ίσως μπορεί να υπάρξει,αγαπητέ αναγνώστη.Ο ουρανός τόσο ξάστερος,τόσο φωτεινός,που, κοιτάζοντάς τον,ένιωθες άθελά σου την ανάγκη να ρωτήσεις τον εαυτό σου:Μπορούν άραγε,κάτω από τέτοιον ουρανό να ζουν θυμωμένοι και γκρινιάρηδες άνθρωποι?Αυτό είναι ερώτημα και των νέων ανθρώπων,αγαπητέ αναγνώστη,των πολύ νέων,και μακάρι με τη βοήθεια του Θεού,να βγαίνει πιο συχνά μέσα από την ψυχή μας.."Fyodor Dostoyevsky
Νομίζω πως έτσι θάθελα να αποχαιρετήσω τη χρονιά που φεύγει,σε πείσμα των καιρών,αφού το απόσπασμα που παραθέτω,έχει γραφτεί το 1848. Και κάτι επιπλέον.Να έχει τόσο φως η πρώτη νύχτα του χρόνου,ώστε αληθινά να πιστέψουμε σε ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι θα αγαπούν πολύ...Υ.Γ:Για όσους δεν κατάφερα να βρω, στη λέσχη συναντιόμαστε πάλι την 13/01/2008,στις 8 μ.μ
